Είναι επιδημία! Είναι παντού! Τρέξτεεεε…

Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον προγραμματάκι. Λέγεται Zombie Infestation Simulation. Αυτό παρουσιάζει με σχετικά απλό τρόπο την εξάπλωση μιας “επιδημίας” ζομποϊού σε μια τυχαία πόλη. Τα ζόμπι (άσπρες κουκίδες) ξεκινάνε από ένα τυχαίο σημείο και περιφέρονται τυχαία στους ανοιχτούς χώρους της πόλης. Όταν συναντήσουν υγιή άνθρωπο (ροζ κουκίδα) τον κάνουν κι αυτόν ζόμπι γιατί νιώθουν μοναξιά. Όταν υγιείς άνθρωποι (οι οποίοι επίσης περιφέρονται σαν τις άδικες κατάρες) αντιληφθούν ότι βρίσκονται κοντά σε ένα ή περισσότερα ζόμπι κάνουν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Πανικοβάλλονται (ανοιχτή ροζ κουκίδα). Αρχίζουν και κινούνται γρηγορότερα προς τυχαίες κατευθύνσεις. Αν φυσικά τους πιάσουν τα ζόμπι, ξέρετε…περισσότερα ζόμπι.

Το πρόγραμμα κάνει φυσικά κάποιες παραδοχές. Οι άνθρωποι δεν αμύνονται, τα ζόμπι δεν πεινάνε, τα κτίρια δεν έχουν πόρτες. Παρόλα αυτά οδηγεί σε ορισμένα πολύ σωστά αποτελέσματα. Τρέξαμε το πρόγραμμα κάμποσες φορές (δεν είναι δύσκολο, απλά πατάς το z) και οδηγηθήκαμε σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα (ίσως και λίγο αναμενόμενα).

Πρώτον. Αν τα ζόμπι δημιουργηθούν σε έναν κλειστό χώρο με λίγα υποψήφια θύματα και περιορισμένη δυνατότητα εξόδου, τότε η αρχική τους εξάπλωση είναι πολύ αργή. Σίγουρα, μέσα στο χώρο αυτό είναι βασιλιάδες, όμως πρέπει είτε να βγουν από εκεί είτε κάνας περίεργος να δαγκωθεί στην είσοδο του κτιρίου. Αν λοιπόν υπάρχει σωστή και γρήγορη αντίδραση (από την επίσημη Πολιτεία κατά προτίμηση – Στρατός, Αστυνομία, Πυροσβεστική κτλ) μπορεί η απειλή να απομονωθεί και να εξουδετερωθεί.

Δεύτερον. Άπαξ και τα ζόμπι βρεθούν σε ανοιχτό χώρο με πολύ κόσμο την έχουμε γαμεύσει. Μόνο πυρηνική μας λυτρώνει και ακόμα κι αυτή δε θα ξεπαστρέψει τους πάντες. Η αύξηση του αριθμού των ζόμπι σε χώρο με άμαχα (και ανυποψίαστα ίσως) πλήθη είναι γεωμετρική. Ο πανικός είναι σύμμαχός τους και βοηθάει στην αύξηση του bodycount, ενώ δεν επιτρέπει την αποτελεσματική άμυνα. Όταν ωστόσο τα ζόμπι γίνουν περισσότερα από τους κακόμοιρους τότε ο ρυθμός της αύξησης επιβραδύνεται και τα θύματα αυξάνονται με σχετικά σταθερό ρυθμό, αρκεί να βρίσκονται σε ανοιχτό χώρο και με πρόσβαση σε ζόμπι.

Τρίτον. Και σημαντικότερον. Οι συγκεντρώσεις των προς σφαγή σε ανοιχτούς χώρους είδαμε ότι είναι βούτυρο στο ψωμί των απέθαντων. Αν όμως μια ομάδα ανθρώπων βρίσκεται μέσα σε προστατευμένο χώρο, με δύσκολη πρόσβαση για τους ψόφιους, τότε αργούν πολύ να αποθάνουν. Άπαξ φυσικά και μπει ο ζόμπης εκείθε, κλάψτους.

Όπως όμως είπαμε, το πρόγραμμα κάνει κάποιες παραδοχές. Αν οι άνθρωποι αντιστέκονται και σκοτώνουν κι αυτοί ζόμπια, τότε η κατάσταση καλυτερεύει. Η εξάπλωση γίνεται πιο αργή και η ανθρωπότητα έχει τη δυνατότητα να οργανωθεί. Πώς να οργανωθεί; Σε μικρούς απομονωμένους θύλακες, καλά φυλασσόμενους και με άμεση απόκριση στις επιδρομές των σάπιων. Από εκεί κι ύστερα, θα αρχίσει η κίνηση προς τα έξω. Ακούγεται μάλιστα πως ετοιμάζεται κάτι τέτοιο στα Σεπόλια…